Peter heeft een handicap en kon het zich niet veroorloven om naar een speciale school te gaan. En dus ging hij helemaal niet naar school. Dankzij de hulp van de Right To Play-inclusiecommissie kon Peter terug naar school gaan en speelt hij weer met zijn leeftijdsgenoten.

Het barst van de energie als enkele tientallen kinderen tegelijk springen, klappen en zingen in de klas. De 7-jarige Peter is een van hen. Hij vindt het geweldig om er te zijn, vooral omdat het nog niet zo lang geleden is dat hij helemaal niet naar school kon. Peter leeft zijn leven met epilepsie en spierdystrofie, dat invloed heeft op zijn leer-, spraak- en motorische vaardigheden. Het was moeilijk en duur om een school te vinden die aan zijn speciale behoeften voldeed. Toen zijn ouders zich geen privéschool meer konden veroorloven, was hij gedwongen om te stoppen met school en zijn dagen thuis door te brengen.

De uitdagingen van leren

In dit landelijke deel van Tanzania hebben maar weinig scholen de middelen om kinderen met speciale behoeften op te nemen. De scholen die dat wel doen, zijn privéscholen die schoolgeld vragen. Zijn ouders schreven hem in bij een nabijgelegen particuliere kleuterschool, maar toen hij groter werd, waren de kosten van een particuliere basisschool te hoog voor hen. Peter werd gedwongen om te stoppen met school en bleef overdag thuis bij zijn oma. "Ik haatte het om thuis te blijven en niets te doen," zegt Peter.

Terwijl Peter thuis was, startte een schoolinclusiecomité in zijn gemeenschap. De vrijwilligers van het comité, die werden ondersteund door Right To Play, werkten eraan om kinderen op een school te krijgen met een focus op kinderen met een handicap.

Het schoolinclusiecomité voerde een campagne waarbij ze langs gingen bij gezinnen met kinderen die niet naar school gingen, en moedigde ze aan om ze terug naar school te sturen. Het comité hielp ook leerkrachten van een plaatselijke basisschool om Right To Play-trainingen te volgen, over het creëren van meer inclusieve leeromgevingen. Toen het comité over de situatie van Peter hoorde, hielpen ze hem om weer naar school te gaan. "Dat was op een vrijdag", zegt Peters lerares Boke. "En de volgende maandag kwam Peter naar school."

Peter vond zijn plek

Peter was dolblij dat hij weer naar school kon, waar hij kon leren en spelen met zijn vriendjes. Maar de aanpassing was moeilijk. Tijdens zijn tijd thuis had hij niet veel gesproken of gelezen. Hij liep achter op zijn klasgenoten en simpele wiskunde opdrachten waren moeilijk voor hem. "In het begin durfde Peter het niet te proberen," zegt Boke. "Als hem iets werd verteld, zei hij gewoon: 'Ik kan het niet.'"

Maar Boke was volhardend. Telkens als hij antwoordde met "Ik kan het niet", bleef ik tegen hem zeggen: "Ja, je kunt het wel, je zult het leren." Hoewel hij het in het begin moeilijk had, bleef Peter het proberen en al snel begonnen zijn lees- en rekenvaardigheden te verbeteren. De aanmoedigingen van zijn leerkracht hielpen, maar het was Peters innerlijke veerkracht die het grootste verschil maakte.

"Ik vind het heel leuk om naar school te gaan, mijn leraar is dol op me," zegt Peter.

Naar school gaan gaf Peter ook de kans om een band op te bouwen met zijn medeleerlingen. Doordat hij thuis was gebleven, had hij een relatief kleine woordenschat, maar zijn warme karakter trok zijn klasgenoten al snel over de streep. De actieve, boeiende spelletjes die ze gebruikten om te leren, waren ontworpen of aangepast zodat Peter en andere kinderen met een beperking op school volledig konden deelnemen in de klas. "Alle medeleerlingen van Peter zijn dol op hem. En hij is ook heel lief voor hen," zegt Boke.

Een kleine verandering met een groot effect

Het verhaal van Peter komt maar al te vaak voor. De Wereldbank schat dat minder dan 10% van de kinderen in Afrika onder de 14 jaar met een handicap naar school gaat. Armoede en sociale stigma's creëren systemische barrières in het onderwijs die kinderen met een handicap beperken en hun het recht op goed onderwijs ontzeggen.

Het inclusiecomité op school en de training van de leerkrachten werden mogelijk gemaakt door het Enhancing Quality and Inclusive Education (EQIE) project van Right To Play, dat tot doel heeft ondersteunende, inclusieve leeromgevingen te creëren, met name voor kinderen met een handicap in Tanzania en vier andere landen.

Sinds hij weer naar school gaat, kan Peter beter lezen, spreken en andere vaardigheden aanleren. "Zijn fysieke vaardigheden gaan ook met de dag vooruit. Peter kan nu met zijn leeftijdsgenootjes spelen zonder te vallen," zegt Boke. "Ik vind het heel leuk om te bewegen en te voetballen", zegt Peter over de spelletjes en activiteiten die zijn zelfstandigheid vergroten.

Peter is een voorbeeld van hoe een paar kleine veranderingen het leven van een kind kunnen veranderen. Toen de juiste omgeving eenmaal was gecreëerd, was er maar één bezoekje aan zijn huis nodig om hem weer terug in de klas te krijgen - een plek waar hij nu goed op z'n plek zit. Hij mist nu geen enkele les meer.

Het Enhancing Quality and Inclusive Education (EQIE) project is mogelijk dankzij de steun van NORAD. EQIE werkt aan het verbeteren van de toegang tot kwaliteitsonderwijs voor kinderen met een beperking of handicap in Ethiopië, Libanon, Mozambique, de Palestijnse Gebieden en Tanzania.