Nadira voelde zich buitengesloten als Palestijns-Syrische vluchtelinge in Libanon. Door te spelen, vond ze haar stem, haar community en haar droom om lerares te worden. Nu voelt Nadira zich weer vrij.

In het centrum van Tyrus in Libanon lopen kinderen een vrolijk ingericht klaslokaal binnen. Het is nog vroeg en de meeste leerlingen zijn stil en rustig. Maar wanneer de lerares met de Engelse les begint, vult het klaslokaal zich al snel met geklets. Terwijl de kinderen in groepjes werken, hoor je de zelfverzekerde stem van één meisje. Het is de 11-jarige Nadira. Ze heeft een heldere blik in haar ogen en een aanstekelijke glimlach. Ze straalt positiviteit en vastberadenheid uit.

Maar Nadira was niet altijd zo zelfverzekerd. Ze werd vaak gepest vanwege haar status als Palestijns-Syrische vluchteling. Dit had invloed op haar zelfvertrouwen en ze was bang om met anderen om te gaan. Het beïnvloedde ook haar schoolprestaties, want ze vond het lastig om mee te doen met de lessen. Maar er veranderde iets toen Nadira meedeed aan speelsessies in een lokaal centrum. Door middel van persoonlijke leerplannen en psychosociale hulp begon Nadira haar onzekerheden te overwinnen en meer zelfvertrouwen te krijgen. Met de steun van klasgenoten en leraren, vindt ze school weer leuk en heeft ze nieuwe hoop op een goede toekomst.

Nadira verloor hoop, maar ook haar eigenwaarde

Sinds het begin van de Syrische burgeroorlog in 2011, hebben meer dan 1,5 miljoen Syrische vluchtelingen onderdak gezocht in Libanon. Nadira's familie is één van hen. Ze wonen al sinds haar geboorte in een vluchtelingenkamp. Nadira kreeg te maken met veel uitdagingen door de voortdurende politieke en economische crises, zoals torenhoge inflatie en stroomuitval door een tekort aan elektriciteit. Volgens de VN leeft ongeveer 90% van de Syrische vluchtelingen in Libanon in extreme armoede. Voedselschaarste, gebrek aan onderwijs en voortdurende spanningen tussen de gast- en vluchtelingenbevolking, beïnvloeden Nadira's dagelijkse leven.

Onder schoolgaande kinderen komt pesten veel voor. Veel kinderen die hiermee te maken krijgen, geven aan depressief, angstig en eenzaam te zijn, of zich terug te willen trekken uit sociale activiteiten. Het kan er ook toe leiden dat de gepeste kinderen spijbelen of zelfs school verlaten. Nadira herinnert zich hoe pijnlijk het is om op school gepest te worden vanwege haar achtergrond. Omdat haar familieleden verspreid zijn over verschillende landen, kan ze niet meedoen aan dezelfde familietradities als haar leeftijdsgenoten. Daarbij werd ze ook gediscrimineerd door anderen in haar gemeenschap. Het gaf haar het gevoel dat ze een tweederangs burger was.

Nadira's zelfvertrouwen was zo laag, dat ze nauwelijks sprak. Ze vond het moeilijk om zich op school te concentreren en om de lessen bij te houden. Ze raakte ver achter bij vakken als Engels lezen en schrijven. "Ik was altijd stil en voelde me eenzaam", zegt ze, "Ik schaamde me ervoor dat ik een buitenlander was en ik voelde me niet goed genoeg. Ik kon me niet goed concentreren en had veel andere leerproblemen. "

Angst overwinnen

Ze werd uitgenodigd om deel te nemen aan een leerprogramma dat ondersteund werd door het Right To Play's Enhancing Quality and Inclusive Education (EQIE) project. In het EQIE trainen we leerkrachten om kinderen via spelend leren betere educatieve en psychosociale hulp te bieden. Nadira kon naar een lokaal gemeenschapscentrum van een partnerorganisatie genaamd Developmental Action Without Borders (Nabaa), dat geleid wordt door Right To Play-getrainde leerkrachten.

Toen Nadira daar aankwam, onderzocht een door Right To Play opgeleide docent haar behoeften en stelde een individueel onderwijsplan op om haar leergang weer op de rails te krijgen. Een medewerker van de geestelijke gezondheidszorg bood Nadira psychosociale hulp zodat ze haar zelfvertrouwen weer kon opbouwen. Ook Nadira's moeder deed mee aan de sessies, waarin zij handvatten kreeg voor het opvoeden van haar kind in een omgeving vol uitdagingen.

Nadira aarzelde eerst, maar beetje bij beetje begon ze mensen te vertrouwen en zich veilig te voelen, waardoor ze zich kon concentreren op school. Haar mentale gezondheid verbeterde aanzienlijk en haar zelfvertrouwen nam toe.

Dankzij de voortdurende steun en de vaardigheden die ze leerde tijdens de sessies, begon ze meer aansluiting te vinden bij de andere kinderen. Groepsactiviteiten en spelletjes stelden haar in staat om vriendschappen te sluiten in een veilige omgeving, en ze begon zich meer op haar gemak te voelen bij het uitproberen van nieuwe dingen. "Ik ben totaal veranderd door dit programma," zegt Nadira. "Het team heeft me geholpen om weer mezelf kunnen zijn. Sinds de sessies heb ik ontdekt wie ik ben en heb ik meer zelfvertrouwen."

Na verloop van tijd werd ze kartrekker van de groep en later zelfs assistent van de leerkracht. Ze vond het leuk om andere leerlingen te helpen met hun opdrachten. "Ik hou van de activiteiten waarin we spelend leren, vooral die met lezen en schrijven. Ik voel me onderdeel van de groep en ik kan mijn vrienden laten zien wat ik kan. Ik voel me geaccepteerd.” zegt Nadira.

Bouwen aan een mooie toekomst

De stille en teruggetrokken versie van Nadira is nergens meer te bekennen. Ze is een zelfverzekerde, vrolijke studente die tot de top van haar klas behoort met een gemiddelde van 96%. Wanneer ze haar medeleerlingen bijles geeft, leidt Nadira ze geduldig door de stof en gebruikt ze de spelletjes die ze geleerd heeft om hen te helpen. Haar leiderschapsrol heeft haar geholpen om de acceptatie, het respect en het vertrouwen van haar medeleerlingen te winnen.

Ze heeft nu het gevoel dat ze deel uitmaakt van een gemeenschap en dat ze anderen kan helpen door haar verhaal te delen. "Het team van het programma is mijn familie geworden en sinds ik mijn ervaringen deel, ben ik niet meer eenzaam", zegt Nadira. "Ik voel me sterk dankzij mijn leraren."

Nadira droomt ervan om lerares Engels te worden. "Als lerares kan ik andere kinderen met dezelfde ervaringen als ik, de kans geven om zich te ontwikkelen en in de toekomst zelfstandig te zijn," zegt ze. Waar de toekomst haar ook brengt, Nadira zal ongetwijfeld haar droom om anderen te helpen met zich meebrengen.

Help je mee om nog meer kinderen toekomstperspectief te geven? Doneer nu.

Het Enhancing Quality and Inclusive Education (EQIE) programma is mogelijk dankzij de steun van NORAD. EQIE werkt aan het verbeteren van de toegang tot kwaliteitsonderwijs voor kinderen met een beperking of handicap in Ethiopië, Libanon, Mozambique, de Palestijnse Gebieden en Tanzania.