Daniyal (12) uit Libanon maakte de explosie in Beiroet afgelopen zomer van dichtbij mee. Hij was enorm van slag en zag even niet meer hoe het in zijn land verder moest met de voortdurende politieke onrust en de Corona-crisis. Hij leerde spelenderwijs zijn emoties te uiten met de mentale noodhulp van Right To Play. Dat gaf hem zelfvertrouwen en moed. Hij droomt weer over de toekomst.

“Ik moet iets doen als ik me verdrietig voel. Praten doe ik liever niet. Spelen wel. Ik gooi mijn boosheid er nu uit met de bal.” Daniyal speelt met een aantal kinderen in een oude kerk, een van de gebouwen die nog intact is gebleven na de explosie in Beiroet afgelopen augustus. De kinderen staan in een cirkel en gooien de bal heen en weer terwijl ze grapjes maken met elkaar. Ze zijn de laatste groep van kinderen die mentale noodhulp krijgt van Right To Play.

Aan het eind van het spel helpt Daniyal de Right To Play coach om de bal en andere spullen te verzamelen en op te ruimen. De zelfverzekerheid en de rust die hij uitstraalt is een grote verandering ten op zichte van een aantal weken geleden. Toen was Daniyal, zoals duizenden andere kinderen in Beiroet, verward en emotioneel na de explosie. Op 5 augustus 2020 ontstond de explosie door een combinatie van vuurwerk en een gevaarlijke stof. Meer dan 150 mensen overleden, 5000 mensen raakten gewond en voor meer dan 300.000 mensen was er niet veel meer over van hun huis, waaronder Daniyal en zijn familie.

Toen de brand uitbrak, was Daniyal buiten aan het spelen met andere kinderen. Hij rende net naar huis toen de boel explodeerde. De ramen sprongen door de druk en glasscherven vlogen door de lucht. Daniyal raakte gewond, net als zijn ouders en zijn 9-jarige zusje Shatha. Mona, de moeder Daniyal: “Mijn man vroeg me of ik pijn had en ik vroeg me af waar hij het over had. Ik had niet door dat ik onder het bloed zat.”

Daniyal, zijn moeder Mona en de rest van de familie kreeg medische hulp. Omdat hun huis enorm was beschadigd konden ze tijdelijk bij een kennis intrekken. De lichamelijke wonden heelden, maar de mentale littekens bleven. Mona: “We bleven een aantal dagen in het appartement van onze vriend. Daarna wilden we terug naar huis maar de kinderen waren bang dat er opnieuw een explosie zou plaatsvinden.”

Daniyal en zijn zusje Shatha kregen nachtmerries over de explosie. Ze raakten teruggetrokken en overgevoelig voor alles dat hen herinnerden aan de explosie. Daniyal was verdrietig, verveelde zich en was regelmatig heel boos. Hij miste zijn vrienden. Iedereen zat door de explosie op andere plekken. Elkaar opzoeken was lastig. Ook door de gevaarlijke situatie veroorzaakt door de explosie en de COVID-19 uitbraak was binnen blijven de beste optie. Dat hielp Daniyal niet. Hij werd steeds agressiever en ging tegen dingen in huis slaan om zijn boosheid te uiten.

Moeder Mona wist niet zo goed wat ze voor haar kinderen kon doen, totdat ze hoorde over het Right To Play programma dat een week na de explosie beschikbaar was voor kinderen zoals Daniyal. Mona: “Via buren hoorde ik dat er mentale sessies van start zouden gaan vlakbij ons huis. De kinderen waren direct enthousiast en wilden heel graag meedoen.” Ze overtuigden hun moeder om toch weer thuis te gaan wonen, zodat ze de sessies konden volgen.

Daniyal en Shatha werden ingeschreven en leerden hun emoties op een positieve manier te uiten via sport- en spelactiviteiten. Vrijwillige coaches, getraind door Right To Play, leerden de kinderen hoe ze met hun angsten en sombere, boze gedachten om konden gaan en hoe mentaal sterk te blijven. Mona: “Ik had niet door dat de explosie zoveel impact had op Daniyal. Ik zag wel dat hij een klein hartje tekende in een grote donkere cirkel.”

Daniyal had eerst moeite met de andere kinderen. Hij duwde ze weg als ze samen wilden spelen. Dat was zijn manier om zijn boosheid te uiten. De coach kwam met een oplossing. Ze benoemde Daniyal tot haar assistent. Hij hielp haar met alle spullen klaarzetten, helpen tijdens de activiteiten en ook om de boel weer op te ruimen. Al snel stelde Daniyal zich naar andere kinderen veel meer open op en wilde hij met ze spelen. “Ik wist niet dat juffen ook assistenten kunnen hebben. Dat had ik nog nooit gedaan. Het gaf me een doel en ik voelde me trots op mezelf,” aldus Daniyal.

De sessies zorgden ervoor dat de mentale littekens bij Daniyal en Shatha langzaam wegtrokken. Mona: ”De tekensessies gaven Daniyal zelfvertrouwen. Hij vond het leuk dat andere nieuwsgierig waren naar wat hij tekende en hem daar vragen over stelden. Ook Shatha gaat vooruit. Ik weet dat als Shatha meedoet aan een sessie ze haar interne stilte verbreekt met een lach.”

Help kinderen als Daniyal mentaal gezond te blijven. Want 2020 was een zwaar jaar voor kinderen wereldwijd. Covid-19 heeft hun leven totaal veranderd. Door de schoolsluitingen zaten 1,5 miljard kinderen ineens thuis. Rampen hebben ervoor gezorgd dat veel kinderen dakloos zijn geworden. En het niet naleven van gelijke rechten voor meisjes maakten hun positie (opnieuw) onveilig. De gevolgen van deze crisis op crisis zijn enorm. Ze veroorzaakten het afgelopen jaar voor kinderen een golf van verwaarlozing, afzondering en traumatische ervaringen. Maar kinderen zijn veerkrachtig. Niets houdt ze tegen om misbruik te weerstaan, gezond en mentaal sterk te blijven en te strijden voor hun rechten.